Çok anlamlı konuşamıyor hala. Ama sanırım konuşma provaları başladı. Hayatının aşkı babasına arada anlamını bilerek "baba" dediğini düşünüyorum. Arada aneane!! gibi sesler çıkararak bana seslenmeye çalışıyor. Bazen gel diye eliyle işaret ederken ağzından "gel" ve "deh" karışımı bir ses çıkıyor. Bu aralar almak ya da yanına gitmek istediği objeyi eliyle gösteriyor. Eliyle gösterirken de sanırım "bu" anlamına gelen "buyi buyi" diye bir ses çıkarıyor. Sabah erken saatlerde uyandığında ya da akşam yatmadan bu sesleri tekrar ediyor, el hareketlerii tekrar ediyor, adeta ders çalışıyor, prova yapıyor bizimki...Bir de 2-3 gündür anlatılan şeylere şaşırmaya başladı. Bazen ona bir şeyler anlatırken sevimli tiz sesiyle "aaaa... aaa" diye hayret tonu yüklü sesler çıkarıyor.
Geçen sabah baktım da müzik dinleme şekli de değişti. Önceden sadece ayaklarını sallayıp çırpıştırırken, bugün tek ayak sabit, diğerini yere vurarak tempo tutarken gördüm bizimkini ve şaştım kaldım. Şarkı söylediğim zaman şarkı biter bitmez söyleniyor yeniden şarkı söylemem için. Arada kendine has seslerle şarkıya o da katılıyor.
Evin içinde görmek istediği, karıştırmak istediği şeyleri tek tek gösteriyor artık. Eliyle yaptığı "gel gel" hareketini kullanarak yanına gelmemizi, onu kucağa almamızı veya istediği objeyi ona vermemizi vücut diliyle söylüyor bize.
Uykularımız azalmaya başladı. Normalde hem sabah uykusu hem de öğlen uykusu uyuyan Elif, artık sanırım gündüz uykusunu günde 1 sefere indirmeye çalışıyor. Daha fazla ilgi ve oyun istiyor. Özellikle haftasonları bizi yanında görünce ukuya direnebildiği kadar direniyor.
İkili oyunlarda artık daha aktif. Mesela "cee" oyununu biz balatmadan kendi başlatıyor birkaç aydır. Hatta uyku esnasında bile yapıyor. Sürekli elindeki objeleri bize ikram ederek oyunlar oynuyor. Bize bir şey veriyor. Alıp teşekkür ediyoruz ve sonra kendisine geri veriyoruz. Gülerek tekrar bize uzatıp oyun döngüsünü devam etiriyor. Çoraplarını patiklerini giymeye çalışıyor, saçlarını taramaya çalışıyor. "Çalışıyor" diyorum çünkü hala ayaklarını ve saçlarını tam olarak isebet ettirip işlemi tamamlayamıyor.
Artık kişiliği oluşmaya başlıyor ve hiç olmadığı kadar inatçı. Uyku, yemek, oyun gibi konularda kendisi karar vermek istiyor. İstediği olmayınca da benim mülayim kızım gidiyor, cadı bir kız gelip çığlık kıyamet ortalığı kasıp kavuruyor. 1-2 saniye sonra da tüm bunları yapan kendi değilmiş gibi kirkirdiyor.
Kısacası kızım büyüdü ve büyüyor. Bir gün bir bakacağım okula başlamış, bir bakacağım genç kız olmuş, bir bakacağım aşık olmuş ...derken bir gün yuvadan uçacak.
O yüzden diyorum ki: Bu kadar büyümek yeter, abla bebek ol yeter...
