24 Kasım 2011'de hayatımda yepyeni bir dönem başladı. Henüz izne ayrılalı 1 hafta bile olmamışken, ve doğumuma 5 hafta varken prensesimiz bize büyük bir sürpriz yaptı. Sabaha karşı biraz biraz suyum geldi ama önümüzde daha 5 hafta olduğunu düşünerek pek umursamadım. Özgür'e seslendiğimde o hemen giyinmeye başlamıştı bile ve doktorumu aramamı söyledi. Doktorum hemen hastaneye gitmemi söyledi. Hastanedeki ilk muayenenin ardından tekerlekli sandalyeye konup sabah 6 sularında yatışım yapılıncaya kadar halen inanmıyordum bebeğimin o gün geleceğine. Ne de olsa daha sancıdan eser yoktu. Sabah 9 civarında sancılarım gelmeye başladı ve nihayet tüm bağırmalarımın ardında saat 11'de epidüral anestezi alabildim... Derken 2 saatin sonunda epidüral etkisini yitirmeye başladı ve yeniden sancılar başladı. Basbas bağırarak epidüral istediğimi söyledim. Ama doktorum o noktadan sonra epidüral alırsam rahat ıkınamayacağımı söyledi ve artık beni doğumhaneye aldılar. 40-45 dakikalık bir ıkınma sürecinin ardından, artık anesteziden eser kalmamış bir şekilde meleğim doğdu. Tabi bende inanılmaz bir rahatlama ve normal doğumu başarmanın verdiği bir gurur...:)) Doğumhaneden çıkarken ikinci doğumumu da normal doğum yapabilirim diye bağırdığımı hatırlıyorum.
İyi ki geldin meleğim, aramıza hoş geldin, mutluluk getirdin...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder